Enige tijd geleden werd ik uitgenodigd om te komen spelen op een golfbaan, waar mijn gastheer zojuist lid was geworden van de club aldaar. Dat wilde hij graag met enige trots met me delen. Samen liepen wij naar de eerste tee om daar ongeveer tien minuten voor onze tee-tijd te kunnen zijn. We zagen, dat zich daar een grote groep spelers had verzameld in afwachting van hun startmoment. Ik hoorde in de wandeling naar hen toe, dat er voor gasten – al dan niet vergezeld door een gastheer of gastvrouw - starttijden werden uitgegeven. De leden zelf maakten voor hun ronden gebruik van een ballenspiraal. Je weet wel, balletje bovenaan inwerpen, komt terecht op de ballen van de spelers, die je daarin zijn voorgegaan en als jouw bal onderaan ligt, neem je deze uit en ben je aan de beurt om te kunnen starten met jouw ronde. Zo ook daar.
Met een grote glimlach en uitgestoken hand komt een van de leden uit de grote groep naar ons toe. “ik zie, dat je een label met een starttijd aan jouw tas hebt hangen. Welke tijd staat daarop?” Ik: “over 10 minuten pas.” ”Wij spelen hier op volgorde van de ballen uit de ballenspiraal, maar mag ik jullie uitnodigen om, nadat de hole vrij is lekker te beginnen met jullie ronde? Wij geven onze gasten hier graag voorrang.” Mijn mond valt open van verbazing. Ik ben blij verrast door zo veel gastgerichtheid afkomstig vanuit een groep, die net als ik eigenlijk ook een beetje te gast is. Althans, zo wordt dit nog wel eens gevoeld. Enthousiast beginnen we aan onze ronde. Na een paar holes stuiten we op een speler, die voor ons zijn ronde speelt. Hij staat de wachten op de flight voor hem tot hij weer verder kan. We geven hem een hand en stellen ons voor. Hij blijkt ook een lid van de club te zijn. “Waarom speel je niet met ons mee?”, vragen we. “Ontstaat er wat meer ruimte en dat scheelt weer wachten.” Dat vond hij ook een goed idee en sluit bij ons aan. Vanuit het niets reageert hij ineens heel geagiteerd: “wil je niet met je tas op je rug over de teeboxen lopen!” Huh? Ik weet, dat je niet met je trolley of buggy over de teebox mag rijden, maar dat je niet mag lopen over de teebox met een tas op je rug, die kende ik nog niet. Als door neerslag of onderhoud de teebox kwetsbaar zou zijn, zou ik zijn kribbige opmerking al iets beter hebben begrepen. Maar dat was hier niet het geval. Ook in de local rules kon ik er niets over terugvinden. Het lijkt erop, dat de opmerking gebaseerd was op een eigen interpretatie van het een en ander. En volkomen onnodig. En wanneer terecht, dan was de tone of voice van de opmerking volkomen onnodig. Het veroorzaakte het verdwijnen van dat goede gevoel, dat ik in eerste instantie had. En dat doet ook wat met je tijdens de nog te spelen holes en daarna. Zelfs nu nog kan ik me dit voorval levendig herinneren door het gevoel dat het bij me veroorzaakte. En dat zit er waarschijnlijk nog heel lang. Helaas is het automatisch gerelateerd aan de golfbaan en golfclub in kwestie. Een afnemen van een lidmaatschap – of andere vorm van verbinding - daar is er zeker door beïnvloed. Door mijn gevoel erover. En dat kiest altijd voor de kans op 100% golfplezier! Hoe zou jij vanuit jouw rol als eigenaar, bestuurder, manager, medewerker, vrijwilliger of clublid hier mee omgaan? Welke oplossingen zie jij hiervoor? Ik ben heel benieuwd en hoop, dat je ze met me wilt delen via [email protected] Uiteraard kun je ook gewoon een reactie achterlaten. Alvast heel erg bedankt daarvoor. Hans Wognum Personal Touch 4 Golf helpt u het gevoel van golf te delen met anderen
0 Comments
|
Hans WognumKijk even mee wat er allemaal in de golfwereld gebeurt... Ter inspiratie, ter lering of gewoon ter vermaak. En... reageer gerust. Archieven
Juni 2020
Categorieën |