Een gevoel van niet welkom… in golf.

---

Leden en gasten vinden, binden en verbinden. Voor golfbanen en golfclubs een dagelijkse missie. En een grote uitdaging. Vooral als zij het zichzelf onnodig moeilijk maken.
 
Tijdens mijn bezoeken aan golfbanen en golfclubs in binnen- en buitenland tref ik regelmatig voorbeelden aan, die er voor zorgen, dat een warm welkom en de vriendelijkheid van de medewerkers te niet gedaan wordt. En soms gaat het ook daar al mis.
 
Samen met mijn vriendin meldde ik me aan bij de receptie van de golfbaan. Op de parking geen auto’s, in de baan geen spelers. Wel een mooi aanbod om lid te worden van de golfclub op die baan. Met veel extra’s. Ook al blijft het een momentopname, het lijkt erop, dat meer – nieuwe - gasten en leden hard nodig zijn. Bij navraag bleek, dat ook zo te zijn. Nog voldoende ruimte. 
Een vriendelijke medewerkster vraagt om onze NGF kaartjes. Daarop staat, dat wij lid zijn van een club. Even ter verduidelijking: een club met een eigen golfbaan, die registratielidmaatschappen aanbiedt, maar dat zie je niet op het NGF pasje. Op de golfbaan, die we bezoeken, is een regel, die onderscheid maakt tussen golfers mèt en zonder een thuisclub. Spelers zonder thuisclub betalen 30% meer greenfee. Maar wat is nu precies de definitie van een thuisclub? Is dat een golfclub, waarvan de leden de golfbaan met elkaar bezitten? Of een golfclub zonder baanexploitatieverantwoordelijk-heid, die wel verbonden is aan een  specifieke golfbaan? Of een golfclub, waarvan de leden op verschillende golfbanen spelen? Gevraagd wordt of we lid zijn van een online golfclub. We regelen bijna alles online, zoals inmiddels bij de meeste golfclubs het geval is, en antwoorden: “ja”. “Nou dan is uw greenfee hoger”, geeft de medewerkster aan.  “Waarom is dat? Wij hebben toch  een thuisclub? Kunt u ons uitleggen wat een thuisclub precies is?” Dat blijkt toch ingewikkeld te zijn en er wordt strak vastgehouden aan de beleidslijnen van het bestuur, die door de medewerkster op eigen manier geïnterpreteerd worden. En er ontstaat discussie. Gedoe. Na een reis van tweeënhalf uur…
Waar het hier om gaat, is dat tijdens de “klantreis”, die je hier als gast maakt, er ruis ontstaat. En een gevoel. Een gevoel van niet welkom zijn. Een gevoel, dat vanaf dat moment tot heel lang daarna – waarschijnlijk zelfs levenslang – meegeven wordt met de gast. Een gast, die jouw positieve ambassadeur had kunnen zijn. Jouw mond tot mond marketing-spreekbuis. Met – in de meeste gevallen - een netwerk van golfers, die ook weer een netwerk hebben van golfers. En hen wil ik deze beleving besparen. 
 
Hans Wognum
Personal Touch 4 Golf
helpt u het gevoel van golf te delen met anderen

---